Yup, it's been a long time, ik heb lang niet geblogd,...
Eigenlijk had ik het gewoon superdruk en nog steeds, maar ik merk dat ik mijn frustraties duidelijk nu op andere manieren uit (tegen anderen) , dus dat schrijven/bloggen toch "the best therapy" blijft...
Frustraties, damn, serious, ik ben een en al frustratie, echt mannen, ik wil ze begrijpen ik weet ergens dat ik ze niet moet willen begrijpen of sterker nog, never zal begrijpen, maar echt.....trek ik het aan??
Ben ik daadwerkelijk Dé Drama Queen? Ja, ik weet het, ik ben inderdaad een Drama Queen en misschien trek ik het wel bewust aan door mijn negativiteit, maar come on, niet alles ligt aan mij toch?
 |
Het klinkt echt raar, maar het lijkt wel alsof er iets in de lucht hangt op het moment dat je iemand leuk vind. Ik weet niet of het komt omdat je iets uitstraalt, of dat mannen er een soort ingebouwde radar voor hebben, maar op het moment dat ik voor mezelf had besloten dat ik een commitment met "hem" aanging kreeg ik aandacht van alle kanten. Hoe dan? Ben ik daar de afgelopen tien jaar blind voor geweest of zagen ze me gewoon niet staan? En tuurlijk, ik genoot er wel ff van, kom op wie niet? Maar ik heb netjes afgewezen, want tsja, mijn gevoelens waren al bezet. En wat doet deze dude? Het in mijn ogen langzaam verpesten.
Of niet?Ik twijfelde aan mezelf, oh die eeuwige twijfel, maar nee, ik denk ergens dat ik gewoon grenzen voor mezelf heb gesteld. En een ding weet ik zeker, ik wil niet weer in een relatie staan zoals ik hiervoor stond. En niet dat dat alleen maar slechte dingen heeft gebracht, absoluut niet. I was heel gelukkig, we hebben mooie en leuke dingen meegemaakt, maar op een gegeven moment is de koek op en dan moet je beide je eigen weg gaan, hoe hard en pijnlijk dat ook is. En nu? Nu zit ik (weer) in een tweestrijd, go with the flow, heb ik geprobeerd, maar dat werkte niet, want Hij wilde weten waar hij aan toe was, dat begrijp ik, maar nu Hij het weet, weet ik het niet, hoe hilarisch is dat? Heb ik echt te hoge eisen? Of ben ik nog schappelijk? Waarom lijkt het wel dat zodra ik me open stel, het faliekant misgaat? Wat doe ik verkeerd? Ik weet het, het is een van mijn slechte eigenschappen dat ik alles op mezelf betrek, maar ik wil niet meteen met de vinger naar de ander gaan wijzen. Maar hoe kom ik erachter?
Eerlijk gezegd heb ik de laatste twee weken echt twijfel gehad, ik denk serieus dat ik het maar voor mezelf op moet schrijven, de "voor" en "tegen" in deze relatie. Ben ik zelf bang iets aan te gaan en reageer ik dat af op Hem of is Hij gewoon echt weer zo'n ezel die niks van vrouwen snapt.
Relationshit,.......haha, geweldig, heb je het een wil je het ander, heb je het ander, wil je het een,..
snap je het nog? volg mezelf al bijna niet meer...Misschien is het te snel gegaan de laatste weken, te intens en dan Bam, nu slaat de realiteit toe en denk ik, shit hoe nu hoe verder? Go with the flow? Nee dat kan niet meer, hij heeft zijn moeder over me verteld, ik heb zijn dochter ontmoet, superleuk trouwens! Onze kids hebben elkaar ontmoet, wat ook heel leuk was, ja dan denk je, wat is het probleem? I know, ik wil ook niet ondankbaar klinken of klagend, maar ik heb gewoon een paar stoorpuntjes die ik niet kwijt kan en wat me frustreert en wat hij gewoon niet snapt. En eerlijk gezegd wil ik hem aan de ene kant heel graag zien en aan de andere kant juist ff niet, zodat hij t ff kan voelen, wat voor ASS hij kan zijn.
Ja een man is vergeetachtig,sorry, klinkt misschien Bitchy, Drama, of wat dan ook, maar als Ik een afspraak met je maak en je vergeet Mij? Xcuse me, je kan een afspraak gewoon niet met Mij vergeten, Punt.
Ik weet het, het klinkt allemaal een beetje cryptisch, ik kan me ook heel goed voorstellen dat men er geen bal van begrijpt, maar Ey, dat is een Dagboek toch,...om het aan te horen :P
Ik ben het in ieder geval voor nu even, ietsje kwijt, in ieder geval genoeg om even te slapen, want dat heb ik zo zo nodig, die griep loert al dagen en slaap is de enige remedie om hem niet te laten winnen, want als ik ergens geen tijd voor heb is het Griep! Thanks diary, voor het luisteren naar mijn geklaag,
Sweet dreams......
